Świątynia Bába
Podczas najciemniejszych nocy swego uwięzienia, gdy oddzielony był od swych oddanych wyznawców, Báb pozbawiony był przez ciemiężycieli nawet dostępu do zwykłej lampy. Dziś jednak, setki tysięcy zwiedzających mogą oglądać rozświetloną Świątynię, która kryje Jego ziemskie szczątki. Zatopiona w świetle każdej nocy, Świątynia Bába jest wyjątkowo atrakcyjnym miejscem na Górze Karmel w Ziemi Świętej. Umiejscowienie budynku oraz harmonijna mieszanka wschodnich i zachodnich stylów architektonicznych uczyniły ją znanym i powszechnie cenionym, charakterystycznym obiektem śródziemnomorskiego wybrzeża.
Stało się to latem 1891 roku, gdy Bahá’ulláh stojąc obok skupiska drzew cyprysowych, w połowie drogi prowadzącej poprzez nieurodzajne północne zbocze Góry Karmel wskazał swemu synowi Abdu’l-Basze miejsce, gdzie powinno powstać stosowne mauzoleum, w którym złożone zostaną szczątki Bába. Abdu’l-Bahá przystąpił do mozolnego zadania nabycia ziemi i budowy skromnego sześcioizbowego mauzoleum. „Każdy kamień tego budynku, każdy kamień na drodze do niego prowadzącej, podniosłem i umieściłem w odpowiednim miejscu ponosząc ogromne koszty i opłakując to niekończącymi się łzami” wspominał Abdu’l-Bahá. Przewidywał, że Świątynia zostanie „skonstruowana w niezwykłym stylu i ukaże się w największym pięknie i majestacie. Zostaną wzniesione tarasy prowadzące od podnóża do szczytu góry. Dziewięć tarasów od podnóża do Świątyni oraz dziewięć kolejnych od Świątyni do szczytu. Ogrody wypełnione kolorowymi kwiatami zostaną posadzone na wszystkich tych tarasach.”
W dniu 21 marca 1909 roku szczątki Bába ukrywane przez sześć dekad po Jego egzekucji i sekretnym przewiezieniu z Iranu do Ziemi Świętej, zostały ostatecznie złożone na miejscu. Wnuk ‘Abdu’l-Bahy, Shoghi Effendi napisał: „Gdy wszystko zostało zakończone, a ziemskie szczątki Proroka Męczennika z Szirazu w końcu bezpiecznie złożone na wieczny odpoczynek w łonie świętej bożej góry, ‘Abdu’l-Bahá, który odrzucił swój turban, zdjął buty i zrzucił płaszcz, skłonił się głęboko nad wciąż otwartym sarkofagiem z powiewającymi srebrzystymi włosami oraz promienną i rozświetloną twarzą, oparł swe czoło o skraj drewnianej trumny i głośno szlochając, płakał z taką intensywnością, że wszyscy przy tym obecni płakali razem z Nim. Tej nocy nie mógł spać, tak przepełniony był emocjami.”
Wkrótce po odejściu ‘Abdu’l-Bahy, Shoghi Effendi osobiście nadzorował dobudowanie trzech izb do oryginalnego budynku, przemieniając go w symetryczny dziewięcioizbowy czworobok. We wczesnych latach 40-tych kanadyjski architekt William Sutherland Maxwell, zaprojektował nadbudowę Świątyni. Pomimo wpływu II wojny światowej i zawirowań obejmujących cały region, konstrukcja została ukończona w październiku 1953 roku, inspirując Shoghiego Effendiego do opisania Świątyni jako „Królowej Karmelu intronizowanej na Bożej Górze, ukoronowanej jarzącym się złotem, przyodzianej w połyskującą biel, przepasanej malachitem, oczarowującej oczy wszystkich zwrócone w jej kierunku z powietrza, morza, lądu czy góry.
Decyzja podjęta przez Powszechny Dom Sprawiedliwości w 1987 roku, aby ukończyć tarasy zgodnie z wyobrażeniami ‘Abdu’l-Bahy przepełniła radością bahaitów na całym świecie. Datki pieniężne zaczęły napływać z każdego miejsca na ziemi. Każda suma – niezależnie od wielkości – była złożona dobrowolnie przez członków wspólnoty bahaickiej w duchu poświęcenia i szczodrości, z chęcią uczynienia kontrybucji w celu upiększenia tego uwielbianego, świętego miejsca. W 1990 roku rozpoczęła się konstrukcja 19 tarasów, które ukończone zostały 11 lat później.
Ponad dziesięć milionów zwiedzających oglądało tarasy wraz z otaczającymi je ogrodami w ciągu tych kilkunastu lat od ich otwarcia. W 2008 roku Świątynia Bába oraz Świątynia Bahá’u’lláha niedaleko Akki zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako „wyjątkową wartość uniwersalną” w odniesieniu do dziedzictwa całej ludzkości.
„Piękno i wyjątkowość ogrodów i tarasów” pisał Powszechny Dom Sprawiedliwości „są symbolami przemiany, której przeznaczeniem jest pojawienie się zarówno w sercach ludzi na świecie jak również w środowisku materialnym planety.”
Dla tej właśnie wizji przemiany dziesiątki tysięcy wyznawców oddało swe życie.