Światowa cywilizacja zaprojektowana przez Bahá’u’lláha nie może być budowana dzięki sporadycznym wysiłkom indywidualnych osób, nieważne jak oddani czy powodowani najlepszymi intencjami by nie byli. Zjednoczona w myśli i działaniu wspólnota musi powstać, rozwinąć się i wzmocnić .
Każdy bahaita czy bahaitka widzi siebie jako członka zarówno lokalnej, narodowej jak i globalnej wspólnoty wyznawców. Podejmuje się wielki wysiłek, aby zapewnić, że na każdym z tych poziomów, wspólnoty będą dynamiczne i otwarte dla wszystkich; bardzo dba się o to, aby uniknąć pułapki elitaryzmu. ‘Abdu’l-Bahá radzi nam: ,,Nie patrzcie na siebie jak na obcych; raczej patrzcie na wszystkich ludzi jak na przyjaciół, gdyż miłość i jedność przychodzą z trudnością, kiedy skupiamy wzrok na inności. …Gdyż każde stworzenie jest znakiem Boga i poprzez łaskę Pana i Jego moc każde przyszło na świat; nie są zatem obcymi, lecz rodziną; nie są cudzoziemcami, lecz przyjaciółmi i powinni być w ten sposób traktowani.”
Wspólnota bahá’í pojawiła się stopniowo – od garstki osób, które najpierw usłyszały o przesłaniu Bába poprzez entuzjastyczną grupę wyznawców Bahá’u’lláha w miastach i wioskach dziewiętnastowiecznej Persji, po globalną kilkumilionową wspólnotę dzisiaj liczącą członków w ponad 100,000 miejscowości w niemal każdym kraju i terytorium na całym świecie.
Więcej na temat bahaickiego podejścia do wspólnoty i budowania wspólnoty, otwartej natury bahaickiego życia wspólnotowego oraz związków, które bahaici starają się zbudować pomiędzy indywidualnymi osobami, wspólnotami i instytucjami w artykule ,,Wspólnota” w zakładce ,,W co wierzą bahaici”.
Instytut szkoleniowy prezentacja