MŁODZIEŻ
Choć Wasze realia kształtowane są przez wielką różnorodność okoliczności, to chęć dokonania konstruktywnej zmiany i zdolność do znaczącej służby – które są właściwe dla tego etapu życia – nie są ani ograniczone do jakiejkolwiek rasy czy narodowości, ani uzależnione od środków materialnych. Ten jasny okres młodości, który właśnie dzielicie, jest doświadczany przez wszystkich – ale jest krótki i musi borykać się z wieloma siłami społeczeństwa. Jakże ważne jest więc, aby starać się być wśród tych, którzy według słów ’Abdu’l-Bahy zerwali owoc życia.
Powszechny Dom Sprawiedliwości
Młodzież odegrała ogromną rolę w historii wiary bahá’í. Sam Báb zadeklarował swoją misję w wieku 25 lat, a tak wielu z Jego wyznawców było w kwiecie młodości, kiedy przyjęli Jego Objawienie. W czasach Bahá’u’lláha i ’Abdu’l-Bahy młodzi ludzie stali na czele wysiłków, by nieść przesłanie nowej Wiary i dzielić się jej naukami z innymi.
Podążając tą samą ścieżką, którą przetarły te i inne niezwykłe postaci, tysiące młodych bahaitów powstało w każdym pokoleniu, by odpowiedzieć na wezwanie Bahá’u’lláha. Ich wysiłki są prowadzone przez dzisiejszą głowę wiary bahá’í czyli Powszechny Dom Sprawiedliwości, który zachęca młodych bahaitów, by czerpali z zapału i entuzjazmu charakterystycznego dla okresu młodości, aby wnosić wyraźny wkład w rozwój duchowej i materialnej cywilizacji.
Zakres przewodnictwa i zachęty, którą daje Powszechny Dom Sprawiedliwości i odpowiedź młodych bahaitów w dniu dzisiejszym są zbyt ogromne, a działania, do których inspiruje zbyt różnorodne, by opisać je tutaj w całości. Poniższe strony skupiają się na jednym przykładzie: serii konferencji młodzieży w 114 miejscach na świecie, które miały miejsce w 2013 roku wraz z mniejszymi spotkaniami, które odbywają się nadal na całym świecie.
Zachęcamy do przeczytania przesłania Powszechnego Domu Sprawiedliwości (link do biblioteki z przesłaniami) adresowanego do dziesiątek tysięcy młodych uczestników konferencji, a także do obejrzenia krótkich filmów zatytułowanych “Służyć ludzkości”
Można także przeczytać raporty ze wszystkich 114 konferencji w roku 2013 w specjalnej sekcji strony Bahá’í World News Service. ( Bahá’í World News Service)
Poniżej prezentowane artykuły, które zawierają części materiałów studiowanych podczas światowych konferencji oraz mniejszych spotkań naświetlają różne aspekty rozmowy, która miała miejsce w czasie gdy uczestnicy badali tematy związane z ich służbą dla ludzkości.
Przegląd materiałów z konferencji młodzieżowych
Poniższe fragmenty zostały zaczerpnięte z materiałów studiowanych przez uczestników konferencji młodzieżowych na całym świecie w 2013 roku oraz spotkań młodzieżowych, które miały miejsce w kolejnych latach we wszystkich krajach, wielu miastach i mniejszych miejscowościach na świecie.
Budowanie wspólnoty i umacnianie wzajemnego wsparcia >>
Okres wczesnego dojrzewania >>
Konferencje młodzieżowe skupiają młodych ludzi w różnym wieku i o różnym doświadczeniu. Wielu jest nastolatkami, którzy poprzez szkołę, rodzinę oraz życie w społeczności przygotowują się do obowiązków dorosłości. Inni są starszą młodzieżą, studiującą lub pracującą, będącą już w związku małżeńskim lub w trakcie zakładania rodziny. Niektórym społeczne warunki narzuciły obowiązki ponad ich wiek i przetrwanie ich rodziny może już leżeć na ich barkach. Podobną różnorodnością cechują się społeczności, z których pochodzą, począwszy od małych wiosek, a skończywszy na dzielnicach wielkich przemysłowych aglomeracji z milionami mieszkańców.
Niezależnie od ich sytuacji społecznej, młodzi ludzie pragną duchowego i intelektualnego rozwoju oraz „dokonać wkładu w losy ludzkości” . Posiadają oni mnóstwo wspaniałych zdolności, których odpowiednie ukierunkowanie jest istotne, gdyż ukierunkowane niewłaściwie lub zmanipulowane przez innych mogą stać się przyczyną społecznego cierpienia. Pośród młodzieży świata są ci ożywieni wizją duchowo i materialnie prosperującego świata nakreśloną przez Bahá’u’lláha. Angażowanie się w programy Instytutu pomaga im ujrzeć siebie kroczących ścieżką służby. Idąc tą ścieżką umacniają swą zdolność wdrażania nauk Bahá’u’lláha w życie społeczeństwa. Rozumieją, jak powiedział ’Abdu’l-Bahá, że na tym świecie nie ma uczynku „szlachetniejszego niż służenie wspólnemu dobru”, że „największą prawością” jest „powstanie i pełne energii poświęcenie się służeniu szerokim rzeszom”.
W bezinteresownej służbie społeczeństwu jest szansa zarówno na osobisty rozwój, jak i zwiększenie zdolności przyczyniania się do rozwoju społecznego. „Służba ludzkości jest służbą Bogu”, podkreślał ’Abdu’l-Bahá. Tych, którzy powstali, by służyć, nawoływał: „Niechaj miłość i światło Królestwa promieniują przez was, aż każdy, kto spojrzy na was zostanie oświecony ich blaskiem”. Poprzez ukierunkowywanie swych talentów i zdolności dla wzniesienia społeczeństwa „stają się oni przyczyną pokoju w świecie stworzenia”. W miarę jak ich codzienne czynności przesiąknięte zostają duchem szczodrego dawania oraz jak oferują dobrowolne akty dla dobra innych, przyciągają wsparcie i potwierdzenia Boga.
Jest zatem niezwykle istotne, aby stale rosnąca liczba tych, którzy są w okresie najlepszych lat swojej młodości „przygotowała się do życia w służbie” społeczeństwu. Naturalnie wiele spraw zajmuje ich czas i energię: edukacja, praca, czas wolny, życie duchowe, zdrowie fizyczne. Jednakże uczą się oni unikać fragmentarycznego podejścia do życia, które nie dostrzega związku pomiędzy wieloma jego aspektami. Takie rozdzielające postrzeganie życia często sprawia, iż jednostki stają się ofiarami fałszywych wyborów zasugerowanych w pytaniach takich jak studiować czy służyć, rozwijać się materialnie czy przyczyniać się do rozwoju innych, zająć się pracą zawodową czy oddać się służbie. Niezdolność postrzegania życia jako spójnej całości często rodzi niepokój i chaos. Poprzez służbę młodzi ludzie są w stanie nauczyć się kultywować życie, którego różne aspekty uzupełniają się nawzajem.
Zapewnieni o niezawodnych błogosławieństwach dla tych, którzy powstaną, aby służyć, młodzież spogląda na środowiska, w których wchodzi w interakcję z innymi – rodzinę, grupę rówieśników, szkołę, miejsce pracy, media, społeczność – i rozpoznaje społeczne siły, które w nich działają. Niektóre z tych sił, jak na przykład umiłowanie prawdy, pragnienie wiedzy i zamiłowanie do piękna, napędzają ją do postępu na ścieżce służby. Inne siły, jak na przykład szerzący się materializm i egocentryzm, są destruktywne i wypaczając pogląd na świat młodych ludzi hamują indywidualny i grupowy rozwój. W miarę jak kontynuują oni swoje wysiłki przyczyniające się do tworzenia lepszego świata, ich zdolność do czerpania z duchowych i społecznych sił, które czynią ich budowniczymi cywilizacji, rośnie niepomiernie.
- Jakie są pozytywne lub negatywne siły w nich działające? Czy możecie opisać różne sposoby, w jakie te środowiska wpływają na was?
- Omówcie pozytywny wpływ, jaki wywiera służba na duchowy i intelektualny rozwój oraz na zdolność młodego pokolenia do przyczyniania się do postępu społecznego.
- Jak widzisz rolę swojego pokolenia w społeczeństwie? Jaki wyższy cel kształtuje twoje osobiste i kolektywne działania?
BUDOWANIE WSPÓLNOTY I UMACNIANIE WZAJEMNEGO WSPARCIA
Przed dzisiejszym pokoleniem młodzieży stoi wielka odpowiedzialność przyczynienia się do polepszenia społeczeństwa. Na nich również spoczywa obowiązek pielęgnowania takiego środowiska, w którym młodsi członkowie społeczeństwa mogą osiągnąć duchowe i intelektualne moce potrzebne, aby stać się budowniczymi nowej cywilizacji. Zadanie to jest bez wątpienia ogromne. Aby przeciwdziałać potężnym siłom społecznym, które pozbawiają ich energii i wypaczają ich cel, młodzież może polegać na niezawodnej pomocy bożej. Musi ona także poprawić swoją umiejętność tworzenia atmosfery wzajemnego wsparcia i pomocy pośród niej samej i w jej społecznościach, w których wzrasta jej moc przemiany społeczeństwa.
Zastanówcie się teraz nad wkładem, jaki wasze pokolenie może wnieść w budowanie tętniącej życiem społeczności w dzielnicach, wioskach i innych miejscach, gdzie znajdują się ludzie chętni do działania na rzecz wspólnej przemiany.
Aby rozważyć to pytanie, niezbędne jest, aby pokrótce przyjrzeć się niektórym elementom systemu działania, który kieruje przedsięwzięciami światowej wspólnoty bahaickiej. Większość działań wspólnot bahaickich mających na celu budowanie nowego społeczeństwa zainspirowanego naukami Bahá’u’lláha odbywa się w kontekście rejonu – niezbyt dużego obszaru geograficznego składającego się z wiosek i być może małego miasteczka lub z dużego miasta i jego przedmieść. Głównym celem w każdym rejonie jest wzmocnienie, poprzez stosowanie nauk bahaickich, trzech głównych uczestników w procesie przemiany: jednostki, wspólnoty i instytucji. Praca ta obejmuje mobilizowanie, dzięki procesowi Instytutu, rosnącej liczby ludzi zdolnych działać na rzecz postępu społecznego i duchowego; budowania tętniących życiem lokalnych społeczności, gdzie „jednostki, rodziny oraz instytucje… pracują razem we wspólnym celu dla dobra ludzkości, zarówno w niej, jak i poza jej granicami”; oraz rozwoju instytucji zdolnych do mobilizowania, ukierunkowywania oraz jednoczenia energii wielu przyjaciół, którzy są chętni do służby. Rejony znajdują się oczywiście na różnych etapach rozwoju w zależności od liczebności i efektywności tych, którzy działają na rzecz zmiany, a także od siły i postępu lokalnych wspólnot oraz instytucji. W niektórych rejonach wysiłki bahaitów na rzecz budowania nowego społeczeństwa dopiero się rozpoczną.
W każdym rejonie przyjaciele stają przez różnymi wyzwaniami. Wielu z nich mieszka w przeważnie jednorodnych wioskach na terenach pozamiejskich lub w zazwyczaj zróżnicowanych dzielnicach dużych miast. Niektóre miejsca charakteryzuje silny duch wspólnoty, a w innych jest on wyraźnie nieobecny. Przyjaciele w rejonie mogą również spędzać czas z innymi ludźmi ze względu na wspólne zainteresowania, na przykład studia na tej samej uczelni czy członkostwo w zawodowych lub społecznych organizacjach, które nie są ograniczone fizyczną lokalizacją. Aby budować nowe społeczeństwo, przyjaciele starają się w tych środowiskach i przestrzeniach rozwinąć zdolność wcielania w życie nauk Bahá’u’lláha. Żadne społeczeństwo nie może doświadczyć duchowego ani społecznego postępu, jaki możliwy jest na tym etapie życia ludzkiego, bez bezinteresownej służby jego członków.
Rozmyślając nad staraniami młodego pokolenia, aby podążać ścieżką służby, ważne jest, aby przemyśleć, jak może ono „rozbudzić w dzielnicach czy wioskach tętniącą życiem społeczność”.
- Co uważasz za prawdziwą naturę przyjaźni? Jak można określić, które przyjaźnie są pomocne, a które szkodliwe dla rozwoju młodych ludzi?
- Tworzenie środowiska wzajemnego wsparcia obejmuje również posiadanie wizji licznej młodzieży, która jako prawdziwi przyjaciele pracuje razem, aby zmienić swoją społeczność. Jak podszedłbyś do spełnienia takiej wizji w swoim rejonie lub społeczności? Jak ważna byłaby rozmowa pośród młodzieży i jaki byłby jej cel i treść?
- W sercu procesu budowania społeczności zainspirowanego przesłaniem Bahá’u’lláha musi znajdować się ciągle rozwijany dialog na temat nauk Wiary i ich implikacji dla życia ludności. Co ty możesz zrobić, aby zachęcić liczną młodzież, aby stała się częścią tego dialogu i powiązanych z nim nieodzownym procesem nauki i służby?
- W jaki sposób młodzież przyczynia się (lub mogłaby się przyczyniać) do wzmocnienia procesu konsultacyjnego w twojej społeczności?
Młodsza młodzież, w wieku od 12 do 15 roku życia stanowiącym okres przejściowy między dzieciństwem a młodością, doświadcza nagłych zmian fizycznych, intelektualnych i emocjonalnych. Rozwijają się jej duchowe zdolności. Nowy poziom świadomości rozbudza w niej większe zainteresowanie głębokimi pytaniami oraz własnymi talentami i możliwościami. „Poszerza się i pogłębia ich zdolność obserwacji”, stwierdza ’Abdu’l-Bahá, a ich zdolności intelektualne „budzą się i doskonalą”. Podczas tego krótkiego i kluczowego trzyletniego okresu kształtują się poglądy na temat jednostki i społeczeństwa, które mogą wpłynąć na resztę ich życia. Lecz zachwyt tymi nowymi możliwościami często miesza się z uczuciem zmartwienia, dyskomfortu i wątpliwości, co może prowadzić do sprzeczności w ich zachowaniu. Dlatego w tym wieku niezbędne jest skierowanie tych nowych zdolności w stronę bezinteresownej służby ludzkości.
Niektóre poglądy na temat młodszej młodzieży nie stawiają tego wieku w pozytywnym świetle. Popularny pogląd na przykład stanowi, iż wiek ten jest pełen zagubienia i kryzysów. Takie myśli sprzyjają warunkom, w których rozprzestrzeniają się niepożądane wzorce zachowań. Właściwe zrozumienie tego wieku jest takie, że są to młodzi, bezinteresowni ludzie, z „wnikliwym poczuciem sprawiedliwości, zapałem do poznawania wszechświata oraz chęcią oddania swojego wkładu w budowę lepszego świata”. Negatywne cechy, którymi się czasami wykazują z pewnością nie są nieodłączną częścią tego etapu rozwoju człowieka.
Kluczową sprawą do rozważenia są zatem źródła niedopuszczalnych wzorców zachowań, którymi czasami cechują się niektórzy przedstawiciele młodszej młodzieży. Dwa czynniki wymagają szczególnie uważnego przemyślenia w tym względzie. Po pierwsze, wpływ negatywnych sił społecznych na wiele społeczności doprowadził do rozprzestrzenienia się różnych chorób społecznych, które w ogromnym stopniu wpływają na sposób, w jaki młodzi ludzie postrzegają siebie i społeczeństwo. Po drugie, na młodszą młodzież wielki wpływ wywiera sposób, w jaki zachowują się w stosunku do niej dorośli. Chociaż w tym wieku ci młodzi ludzie nabierają zrozumienia wielu głębokich kwestii, dorośli czasami nalegają, by traktować ich jak dzieci. Dodatkowo, rozbieżność między słowami a czynami, jaką czasami wykazują niektórzy dorośli może stanowić źródło dezorientacji młodych ludzi, którzy poszukują standardów, według których mogliby kształtować swoje życie.
Podkreślanie wpływu negatywnych sił społecznych na młodszą młodzież nie oznacza, że młodzi ludzie są po prostu słabi. Z pomocą mogą oni stawić czoła tym siłom. Mogą rozwinąć zdolności duszy i umysłu, które nie tylko pozwolą im wznieść się ponad takie wyzwania, ale również przyczynić się do budowy nowego społeczeństwa.
- Myśląc o młodszej młodzieży w waszej społeczności, porozmawiajcie o tym, w jaki sposób ulega ona destrukcyjnym siłom i jakim wzorcom zachowań siły te dają początek.
- Opiszcie, w jaki sposób zaangażowana w program młodsza młodzież rozwija się duchowo i intelektualnie oraz jak uczy się przyczyniać do rozwoju swoich rodzin i społeczności.
- Porozmawiajcie o tym, jakie duchowe cechy i postawy powinien starać się wykazywać ktoś, kto wspomaga grupę młodszej młodzieży.
Wysiłki bahaitów i ich przyjaciół wkładane w budowanie społeczności nie są po prostu dobrymi programami społecznymi realizowanymi przez bezinteresowne osoby. Oparte są na przekonaniu, że ludzkość znajduje się w bardzo szczególnym okresie swej historii. W swoim rozwoju ludzkość przeszła przez etapy podobne do dzieciństwa i wieku młodzieńczego, a teraz stoi u progu dorosłości. Dwa nierozłączne procesy, jeden dezintegracyjny, a drugi integracyjny, prowadzą ją naprzód. Proces dezintegracji uwidacznia się w przemocy, wojnie, zepsuciu towarzyszącym upadkowi przestarzałego porządku, który nie jest w stanie sprostać potrzebom dojrzewającego świata. Powoduje on sporo zamętu i cierpienia, ale także przyczynia się do usunięcia barier stojących na drodze do jedności między ludźmi. Proces integracyjny jest związany z duchowymi siłami uwolnionymi wraz z przyjściem Bahá’u’lláha. Z jednej strony siły te wpływają na coraz większą liczbę ludzi na całym świecie, by pracować na rzecz jedności i postępu. Z drugiej zaś, stopniowo przekształcają społeczeństwo poprzez świadome wysiłki bahaitów oraz ich przyjaciół.
Zamierzeniem obu procesów – dezintegracji oraz integracji – jest stworzenie światowej cywilizacji, jakiej jeszcze nikt nigdy nie widział. Ich ostatecznym celem jest ustanowienie zjednoczonego świata żyjącego w pokoju, globalnego społeczeństwa rozwiniętego zarówno pod względem duchowym, jak i materialnym. ’Abdu’l-Bahá mówi:
„Cywilizację materialną można przyrównać do lampy, podczas gdy cywilizacja duchowa jest jej światłem. Jeśli obie cywilizacje zjednoczą się, będziemy mieli jednocześnie i lampę i światło i wartość końcowa będzie idealna.”
Zamysł budowania nowej cywilizacji wymaga całkowitej zmiany sposobu, w jaki zorganizowane jest społeczeństwo, a także sposobu postępowania i zachowania jego członków. W tym względzie nauki Bahá’u’lláha mają na celu „spowodowanie przemiany całego charakteru ludzkości, przemiany, która okaże się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie, która wpłynie na warunki tak jej wewnętrznego, jak i zewnętrznego życia.”
Niezbędnym elementem budowania cywilizacji jest zatem zaakceptowanie faktu, że wszyscy ludzie świata, zaiste każdej społeczności, stanowią jedność. Uznanie tej podstawowej prawdy niesie ze sobą wiele następstw w życiu danej społeczności i społeczeństwa ogółem. W tym dniu wszyscy ludzie na całym świecie otrzymali równą miarę łask i miłosierdzia jednego prawdziwego Boga i w całej swojej różnorodności mają to samo prawo i obowiązek przyczyniania się do tworzenia nowego świata. Kiedy relacje pomiędzy członkami danej społeczności oraz pomiędzy nimi a instytucjami cechuje miłość i sprawiedliwość, wszyscy otrzymują możliwość korzystania z cech danych przez Boga, aby dbać o rozwój społecznego dobra. Kiedy wiedza duchowa i naukowa są dostępne dla wszystkich, członkowie danej społeczności mogą razem uczyć się, jak stosować ją w swoim wspólnym życiu. Odnosi się to do przedsięwzięć budujących społeczności omawianych w poprzednim fragmencie, które nabierają intensywności w wielu rejonach, dzielnicach i wioskach na całym świecie. Zmiana w kulturze, jaką szerzą świadczy o tym, w jaki sposób wyłania się nowe społeczeństwo z wysiłków coraz to większej liczby osób starających się wprowadzać boskie nauki na ten czas w życie coraz większej ilości społeczności.
Następstwa dla życia człowieka, który pragnie przyczyniać się do rozwoju cywilizacji są równie istotne. Taka osoba stara się rozwinąć w sobie takie cechy, postawy oraz umiejętności, które pomagają skutecznie przyczynić się do postępu i nadać różnym aspektom jej życia – nauce, pracy, małżeństwu, życiu rodzinnemu – silne poczucie misji. Taki człowiek dokłada wszelkich starań, aby dostosować się do wysokich ideałów Wiary. Uczenie się, jak wystrzegać się wszelkich uprzedzeń, jak trzymać się wysokich standardów czystości i kierować się prawością we wszystkich relacjach z innymi pomaga mu stać się skutecznym uczestnikiem w staraniach na rzecz przemiany społeczeństwa. „Dążąc do rozwoju osobistego i wcielając w życie bahaickie ideały” jest się zanurzonym w społeczności, która cechuje się celowością, w środowisku, w którym prawdziwa jedność popycha przyjaciół w każdym wieku do pomagania sobie nawzajem w osiąganiu coraz wyższego poziomu duchowej, moralnej oraz intelektualnej doskonałości.
Z tego punktu widzenia ten, kto jest świadomy drzemiącego w przesłaniu Bahá’u’lláha potencjału stworzenia świata na nowo bez wątpienia odczuje wielką radość niosąc tę inspirację ludziom świata i pomagając im powstać, aby wypełnili swój obowiązek świadomego budowania nowej cywilizacji.
- Edukacja, zdobywanie wiedzy i praca są niezbędne do wkładu jednostki w budowanie cywilizacji. Jak młodzi ludzie mogą w różnych społecznych warunkach zapewnić sobie otrzymanie najbardziej efektywnej dostępnej edukacji? Jak praca czy zawód mogą służyć jako środek do przyczynienia się do budowania cywilizacji? Co uczyniłoby je przeszkodą?
- Jak młodzi ludzie mogą się odpowiednio przygotować do założenia rodziny i małżeństwa, które przyczyniłyby się w sposób znaczący do stworzenia nowego społeczeństwa?
- Jaka byłaby natura lokalnej społeczności, która jest w stanie pomóc swoim członkom rozwinąć cechy i zdolności prawdziwych budowniczych cywilizacji? Jakie interakcje między mieszkańcami takiej społeczności oraz z jej instytucjami pomogłyby zwiększyć zaangażowanie młodych ludzi w na przykład prowadzenia życia w czystości?
- Budowanie nowej cywilizacji będzie wymagało setek lat ciężkiej pracy. Aby zbudować trwały fundament, niezbędne jest zaangażowanie dużej liczby młodzieży. Jak młodzież – od której zależy tak wiele pracy budowania nowego świata – może efektywnie wspierać się nawzajem, aby osiągnąć postęp we wszystkich sferach swojego życia?